onderwijskunde, voorzitter College van Bestuur Alfacollege

 

 

'Ik kijk met overwegend warme gevoelens terug aan mijn periode op de "er-es-gee-wee-pee". Ik denk aan de betrokken vakdocenten die hun uiterste best deden mij te interesseren voor hun vak - en dat daar eigenlijk alleen de gymnastiek en staatsinrichting docenten in slaagden. Aan de vriendschappen die ontstonden en vervaagden. Het was een periode waarin we kennis maakten met verliefdheden, maar ook met kruisraketten, drugs en anorexia nervosa. Een periode waarin we wisselingen van rectoren en conrectoren meemaakten. Waarin we onderwijs kregen in monumentale gebouwen, maar ook in noodlokalen, resulterend in een verhuizing naar de Raadsgildenlaan.

 

En vooral een periode waarin ik in academisch opzicht het uiterste minimum deed om zo snel mogelijk van school te gaan zodat ik de wereld kon verbeteren. Hoe ironisch dat ik onderwijskunde ging studeren en inmiddels ruim 20 jaar op diverse beleids-, management-, directie- en bestuursfuncties in allerlei sectoren binnen het onderwijs werkzaam ben. Dat zal mij leren!

 

Terugkijkend met de bril van onderwijsbestuurder roept mijn middelbare schoolperiode vraagstukken op van een pedagogisch-didactische visie op contextrijk, integratief en adaptief onderwijs, van governance en inspraak, van (passend) onderwijssoortarrangementen, van strategische positionering in de regio en huisvesting, van burgerschapsvorming en rendementen, van bekostiging en investeringen.

 

Hoe dan ook, in de kern is de sleutel tot goed onderwijs al die jaren onveranderd gebleven. Onderwijs is mensenwerk. Werken aan onderwijskwaliteit betekent investeren in het professionaliseren van personeel. Van docent tot administrateur en van conciërge tot bestuurder. En dat alles in het besef dat onderwijs een middel is en leren het doel. Alleen dan halen we het beste uit onze jongeren.'